Hoe het écht is om een jaar alleen te reizen

Iedereen kent uitspraken zoals “once in a lifetime experience” en daar ben ik het helemaal mee eens. Het is, in mijn geval, echt het beste wat ik ooit gedaan heb. Maar ook “je leert jezelf kennen als je alleen gaat reizen” is compleet waar. Het is namelijk niet altijd alleen maar feest, ook al lijkt dat misschien wel zo. Ik ben nu inmiddels bijna een jaar van huis en ik vertel je hoe het écht is om een jaar alleen te reizen. 

Het is niet altijd feest.
Ik geniet met volle teugen van mijn tijd hier in Australië. Ook plaats ik graag foto’s van alle mooie locaties waar ik ben geweest en van alle toffe dingen die ik heb gedaan. Ik maak namelijk véél meer vette dingen mee dan dat ik in Nederland deed. Ik kan me dan ook helemaal voorstellen dat het misschien voor sommige mensen lijkt alsof ik alleen maar leuke dagen heb en altijd vrolijk ben. En ja, 90% van de tijd is dat ook wel zo (je bent immers verantwoordelijk voor je eigen geluk), maar ook ik heb wel eens dagen gehad dat ik me echt ongelofelijk kut voelde. Zo ben ik een aantal keer hartstikke ziek geweest, heb ik ook wel eens een minder moment gehad omdat ik mensen thuis miste of omdat ik wéér afscheid moest nemen van leuke reisgenootjes. En met de kers op de taart ging het ook nog eens uit met mijn toenmalige vriend. Je kunt je voorstellen dat ik toen ook ontzettend verdrietig was..

Maar ook 10 verschillende wekkers elke ochtend, mensen die laat de kamer binnen komen én luidruchtig zijn, lange saaie busreizen, regenachtige dagen, of zelfs mijn au pair kindjes die de hele dag alleen maar konden zeuren en huilen.. Ook dit zijn dingen waar ik soms echt heel chagrijnig en soms zelfs verdrietig van kon worden. Het zijn misschien dingen waarvan je denkt “hoezo wordt je daar verdrietig van?” maar op dat moment kan dat net zo heftig zijn als elk ander dagelijks dingetje. Het kan net die ene druppel zijn die de emmer laat overlopen en dan voel je je even zielig. Dan wil je ook weer gewoon een keer een kamer voor jezelf, privacy, je vrienden en familie, je eigen bed of gewoon simpelweg even helemaal niks. Maar of ik dat nou gelijk wil delen met de hele wereld? Nee natuurlijk niet!

Ook wel eens een dagje niks
Ik herinner me goed dat ik in een van mijn My Life In Photos eens vertelde dat ik een paar dagen niet heel veel gedaan had, voornamelijk lezen, chillen en series kijken. Een van de comments die ik erop kreeg was “Gek dat je ook gewoon dagen relaxed met een serie, daar had ik helemaal geen weet van maar je kunt natuurlijk niet elke dag er op uit”. Het was stiekem toch wel een eyeopener! Ik plaats namelijk wel vaker diaries waarin er dagen zijn dat ik niet zoveel doe, maar schijnbaar lijkt het alsnog alsof ik er altijd op uit ga. Iets wat ook slaat op bovenstaand stukje: een leuke foto plaatsen van een mooi strand doe ik graag, maar er is niks spannends aan een foto online zetten waarin ik serie kijk. Anyhow, wat ik hiermee wil zeggen: als je gaat reizen kun je wel elke dag erop uit gaan, maar als je voor lange tijd weg bent, geloof me, dan wil je ook wel eens niks doen. Een dagje chillen en series kijken is dan misschien wel lekkerder dan ooit. Dat je het even weet.

Hoe is het om zo lang weg te zijn van je familie en vrienden? 
Eerlijk is eerlijk, mij gaat het goed af. Natuurlijk mis ik ze wel, maar type “heimwee” ben ik niet. Ik heb vrienden en vriendinnen waarvan ik weet dat we hoe dan ook dezelfde band zullen hebben, al dan niet sterker, als ik weg ben maar ook als ik weer terug kom. Ik denk dat ik door juist een tijdje weg te zijn, mijn vriendschappen en familie thuis meer heb leren waarderen. Ik denk dat ik vaker uit mezelf gewoon random een berichtje heb gestuurd dan dat ik voorheen misschien deed, omdat ik nu meer dan ooit besef welke mensen ik om me heen wil in mijn leven. En ja, ik ben niet de beste hierin en voor sommige zal het misschien lijken alsof dat niet zo is, maar elk berichtje dat ik heb gestuurd – dat is het mooie van hedendaagse technologie – heb ik super bewust gedaan en uit pure interesse. Daarnaast, het klinkt cliché, maar heb ik hier nu ook gewoon ‘familie’ en vrienden en een ontzettend leuke tijd.

Ook moet je je beseffen, ik ben maar een jaar weg. Wat is een jaar op een mensenleven nou? Als ik zo terug kijk, dan denk ik alleen maar “jezus, een jaar? Wat is het snel gegaan!”. Je knippert en je bent ineens een jaar verder, bij wijze van. Trust me, het is écht niet zo lang.

En hoe gaat het dan als je terug bent dan?
Mijn eerste reactie zou zijn “hetzelfde”. Want alle lieve mensen zijn er gewoon nog steeds, dus waarom zou dat anders zijn? Het enige dat anders zal zijn, dat ben ik denk ik. Ik durf best te zeggen dat ik veranderd ben. Ik heb zoveel geleerd, over de wereld, over reizen.. Ik heb mezelf ontwikkeld. Ik ben mezelf tegen gekomen. Ik heb veel geleerd over mezelf. Super cliché, maar waar. Mijn host mom zei het ook al tegen me. Ze zei dat ik veranderd was in positieve zin. Dat ik veel relaxter was geworden en veel opener (wat ik al was volgens haar, maar nu nóg meer). Daar bovenop zei ze ook dat ze mijn geduld bewonderde en mijn inlevingsvermogen en kinderlijke ik enorm op prijs stelde. Veren die met liefde in mijn achterste gestoken mogen worden.

Om terug te komen op hoe dat dan gaat als ik terug kom.. Ik denk dat ik het zwaar ga krijgen. Ik ben nu gewend aan het leven dat ik hier heb, het leven waar ik echt zo ontzettend van geniet en dat ik helemaal zelf heb opgebouwd en ingedeeld. Ik doe wat ik wil, waar ik zin in heb en dat op een van mijn favoriete plekken op aarde. Dat met fantastische mensen om mij heen én zulk lekker weer. Daarnaast voelt het alsof ik hier nog zoveel te ontdekken heb. Ik ben voor mijn gevoel nog niet helemaal klaar, maar geloof ook dat het beter is om nu terug te gaan. Ik bedoel, ik moet ook wel, want mijn visum loopt af haha.

Dus even kort samengevat:
Een jaar reizen is awesome. Ik begrijp dat het misschien niet voor iedereen weggelegd is, maar als je twijfelt om te gaan dan zeg ik doen! Ja het is spannend, ja het is eng, maar het is het meer dan waard. De vrijheid die je ervaart, hoeveel je over de wereld en jezelf leert, het is echt de beste leerschool ooit. Voeg daar awesome bestemmingen, lekker weer en leuke mensen bij toe en je hebt een gouden recept in handen.

Nogmaals: er zullen dagen zijn dat het tegenzit. Misschien zo erg dat je naar huis wil, maar dat hoort erbij. Ook als je thuis bent heb je wel eens een kutdag, toch? Maar ook hier kom je overheen en ook hier leer je weer iets over jezelf. Wat ook bijzonder is dat je hierdoor thuis/de mensen thuis meer leert te waarderen. Al met al wegen de mindere dingen nog niet half op tegen de awesome dingen tijdens je reis. Het is echt ‘worth it’ en zeker weten de beste tijd van mijn leven (geweest).

Ben jij wel eens zo lang op reis geweest? Of überhaupt wel eens alleen op reis geweest?
Hoe heb jij dat ervaren?

Lots of love,
Justine

Follow me on Bloglovin’ – Twitter – Instagram – Pinterest – Facebook