Voor het eerst sinds 1 juli 2013 (toen begon ik met bloggen) heb ik een maand lang niets gepost. Het begon met een weekje overslaan en ineens werden het een paar weken en nu al ruim een maand. Ik praat je graag even bij..
“Lang niets gepost, alles okay?”
Al een aantal maanden was de frequentie lager waarop ik postte. Dit ging geheel natuurlijk en ik was er eigenlijk wel okay mee. Nadat ik vorig jaar mijn baan verloor heb ik lang gestruggled met wat me dan nog verder blij maakte. Gooi daar COVID bovenop en ik realiseerde me al gauw dat ik (soms) behoefte had om niet alles te delen en wat meer offline te leven. Begin dit jaar verhuisde ik, ging ik samenwonen en begon ik met een nieuwe kantoorbaan. Daarnaast werkte ik aan mijn eigen bedrijf en kregen Mike en ik een puppy. Allemaal hele leuke dingen en veranderingen en daar ben ik super dankbaar voor. Zo dankbaar dat ik ook een stuk bewuster werd van wat ik op dit moment allemaal heb. Ik ervaar de laatste tijd dan ook vaker en vaker dat ik het okay vind om het gewoon voor mezelf te houden en niet alles online te gooien. Ik vind blogs schrijven nog steeds tof, maar het is flink gedaald in mijn prioriteiten en hobby lijstje. Als ik nu een avond vrij heb, dan ga ik liever met Dobby spelen en knuffelen dan bloggen. Of als ik in het weekend tijd voor mezelf heb, dan ga ik nu liever met Mike en Dobby wandelen of lekker een serie bingewatchen, dan dat ik mijn laptop er weer bij pak. Mijn laptop gebruik ik immers al 4 dagen in de week op kantoor. Even geen laptop is dan stiekem best wel lekker.
Om even terug te komen op de vraag of alles okay is: ja, het gaat goed met me. Ik mis het vliegen nog altijd enorm, maar er is licht aan het eind van de tunnel. Ik ben overtuigd dat ik (misschien sneller dan verwacht) weer de lucht in zal gaan. In de tussentijd ben ik happy met mijn vriend, Dobby en de mensen om mij heen. Happy met de baan die ik nu heb en alle leuke dingen die ik, ondanks COVID, nu (weer) kan doen.
Ga ik stoppen met bloggen?
Heel eerlijk.. Ik weet het nog niet. Ergens gaf deze maand ‘pauze’ me best wel wat rust en ik vond het goed zo. Tegelijkertijd vind ik het idee dat ik zou stoppen met bloggen nu nog verdrietig. Het is jarenlang mijn dagboek geweest. Ik heb er zoveel op gedeeld en ook een hoop mooie dingen door mee mogen maken, dat ik het zonde zou vinden om te stoppen. Ook weet ik dat ik, als alles weer ‘normaal’ is en wanneer ik weer mag vliegen, maar al te graag weer wil bloggen.
Wat ik dan nu wel ga doen, is gewoon een pauze nemen. Ik laat het even voor wat het is en post weer zodra ik wat te posten heb. De MLIP zal waarschijnlijk ook minder vaak online komen, maar wie weet.. Misschien heb ik over een week weer enorm veel zin om te bloggen en maak ik een enorme inhaalslag. Time will tell.
In de tussentijd: geniet van de 1443 (!) blogposts die al online staan, volg mij/mijn bedrijf/Dobby op Instagram en geniet zelf ook lekker van het offline leven. Het weer is heerlijk, we mogen weer meer – zoals uit eten gaan, so enjoy ♥
Lots of love,
Justine
Follow me on Bloglovin’ – Twitter – Instagram – Pinterest – Facebook
Geef een reactie