Even bijkletsen – COVID 19

Zoveel woorden, zoveel dingen die ik zou willen zeggen, maar tegelijkertijd weet ik niet hoe. Het zijn bizarre, onwerkelijke tijden. Afgelopen week of zelfs weken waren erg bewogen. Persconferenties van de minister, slecht nieuws op mijn werk, verschrikkelijke verhalen uit de zorg, een speech van de koning… COVID-19 heeft ons allen in zijn greep.

Een maand geleden leek het allemaal nog maar ‘een simpel virusje’ en we moesten ons allen niet zo aanstellen. Inmiddels weten we allemaal wel beter en kunnen we dit niet anders dan serieus nemen. Bang voor het virus ben ik nooit geweest, als ik het krijg, dan krijg ik het. Bang voor alle toestanden eromheen ben ik wel. Ik zie op mijn werk wat voor impact het heeft op de luchtvaart. Toestellen die aan de grond geparkeerd staan, terwijl ze eigenlijk ergens in de lucht zouden moeten zijn. De angst van passagiers; “komen we nog wel thuis? Zijn we nog wel veilig?” De rust op Schiphol, het lijkt wel een soort verlaten spookstad. Het tempo waarin de luchtvaart geraakt wordt is rap. Niemand had verwacht dat het zó snel kon gaan. Inmiddels verkeer ik in een tijd waarin ik niet zeker ben van mijn baan. Met een bepaalde tijd contract zit ik natuurlijk niet heel rustig thuis. Enerzijds wil ik nu vliegen, mensen naar huis brengen, nog even genieten van mijn prachtige baan. Anderzijds vind ik het ‘eng’ om nu op Schiphol te zijn, omdat de realisatie van het gevaar van mijn baan daar zó groot is. Daar is het echt zichtbaar.

Natuurlijk heeft het ook impact op ieders normale leven. Scholen, restaurants, sportclubs, een hoop openbare plekken zijn dicht. Mensen zijn in een gekke hamstermodus geslagen en zijn bang voor een lockdown. Maar waarom? Als men zich nou gewoon houdt aan de voorgeschreven maatregelingen en thuis zouden blijven, dan zou dat al zoveel schelen. Wanneer ik naar buiten kijk en zie hoeveel mensen er nog de hort op gaan en zelfs nog ‘leuke’ dingen plannen, dan vraag ik me af of het misschien niet beter is om die lockdown in te schakelen. Het verbaast me echt dat mensen het nog steeds niet serieus nemen. Dat er nog steeds zo licht over gedacht wordt. Ja, als je gezond bent dan is de kans heel klein dat je het virus niet overleefd..

.. Maar het is ZOVEEL meer dan alleen dat.

We moeten de ‘curve’ afzwakken. Ervoor zorgen dat men niet allemaal tegelijk ziek wordt. Dat kan de zorg niet aan. En waarom het risico lopen als je ook gewoon verstandig kunt doen, thuis kunt blijven en misschien helemaal niet ziek hoeft te worden? Ook al ben je niet bang of geloof je er niks van.. Doe niet zo eigenwijs, blijf thuis zoveel dat kan, ga niet met z’n allen boodschappen doen en beperk je sociale contacten. Bel je vrienden/familie eens, schrijf een kaartje, leg boodschappen of een bos bloemen voor iemands huis waarvan je weet dat hij/zij het goed kan gebruiken. Denk eens aan de natuur die nu de ruimte krijgt om enigszins te herstellen. Geniet eens van het thuis zijn. Doe dingen met je familie, praat, kijk een film, maak een puzzel. Dit is óók de kans voor ons allen om even te resetten. Tijd voor jezelf en elkaar te nemen. Denk dáár eens aan.

Anyhow, er is dus genoeg ellende op het moment. Waar ik naartoe wilde met deze post, dat weet ik eigenlijk niet, maar ik wilde het wel graag even kwijt. Belangrijk vind ik het om deze post ook met een positieve noot te eindigen. Om even stil te staan bij al die mensen die kei hard moeten werken om hun bedrijf draaiende te houden, de helden in de zorg, de mensen die ervoor zorgen dat de supermarkten bevoorraad zijn, mensen in de transport en luchtvaart die iedereen thuis proberen te brengen, pakket- en postbezorgers, iedereen die bijdraagt op wat voor manier dan ook. Hulde!! Laten we hopen dat deze bizarre tijd snel voorbij is en dat we hier later op terug kunnen kijken en kunnen zeggen dat we dit virus samen overwonnen hebben.

Stay safe, stay healthy.

Lots of love,
Justine

Follow me on Bloglovin’ – Twitter – Instagram – Pinterest – Facebook